martes, 31 de mayo de 2016



LA ENFERMEDAD DE ESTAR OCUPADO




                   


Hace unos días me encontré con una buena amiga. Me detuve para preguntarle qué tal le iba y saber cómo estaba su familia. Puso los ojos en blanco, miró hacia arriba y en voz baja suspiró: “Estoy muy ocupada… muy ocupada… demasiadas cosas ahora mismo.”


Poco después, le pregunté a otro amigo y le pregunté qué tal estaba. De nuevo, con el mismo tono, la misma respuesta: “Estoy muy ocupado, tengo mucho que hacer.”


Se le notaba cansado, incluso exhausto.


Y no sólo nos pasa a los adultos. Cuando nos mudamos hace diez años, estábamos emocionados por cambiarnos a una ciudad con buenos colegios. Encontramos un buen vecindario con mucha diversidad de gente y muchas familias. Todo estaba bien.


Después de instalarnos, visitamos a uno de nuestros amables vecinos y les preguntamos si nuestras hijas podrían conocerse y jugar juntas. La madre, una persona realmente encantadora, cogió su teléfono y empezó a mirar la agenda. Pasó un rato deslizando la pantalla y al final dijo: “Tiene un hueco de 45 minutos en las próximas dos semanas. El resto del tiempo tiene gimnasia, piano y clases de canto. Está muy ocupada.”


Los hábitos destructivos empiezan pronto, muy pronto.


¿Cómo hemos terminado viviendo así? ¿Por qué nos hacemos esto a nosotros mismos? ¿Por qué se lo hacemos a nuestros hijos? ¿Cuándo se nos olvidó que somos “seres” humanos y no “haceres” humanos?


¿Qué pasó con el mundo en el que los niños se ensuciaban con barro, lo ponían todo perdido y a veces se aburrían? ¿Tenemos que quererlos tanto como para sobrecargarlos de tareas y hacerles sentir tan estresados como nosotros?


¿Qué pasó con el mundo en el que podíamos sentarnos con la gente que más queremos y tener largas conversaciones sobre nosotros mismos, sin prisa por terminar?


¿Cómo hemos creado un mundo en el que tenemos más y más cosas que hacer con menos tiempo libre (en general), menos tiempo para reflexionar, menos tiempo para simplemente… ser?


Sócrates dijo: “Una vida sin examen, no merece ser vivida.”


1. Llegeix aquest text i fes un resum.
 És una persona que que fa uns dies xerrava amb una amiga i quan li va demanar unes coses l'unic que va contestar va see -estoy muy ocupada, no tengo tiempo..- al cap d'una estona va tornar a trobar un amic i li va demanar el mateix i el seu amic li va contestar el mateix.  Despres contava que va coneixer la seva veïnada i li va dir per que les filles juguesen i el que li va contestar va ser que domes tenia 45 min. en dues demanes per que tenia piano... i aquesta persona despres se va començar a fer preguntes a ell mateix.

2. Escriu-ne la teva opinió personal.
Avui en dia es un poc complicat trobat persones que te escoltin quan ho necesites i et fassin el cas necessari.

3. Cerca un text sobre un tema que t'interessi i el penges al teu blog amb imatges.

La dansa i el ball
"Siempre he pensado que la danza es mágica en
muchos aspectos tanto para los que disfrutan
de su contemplación como
para los que viven y trabajan en su mundo".

( Fontein de Arias)


"La música y el baile son dos artes que
se complementan y forman la belleza y
la fuerza que son la
base de la felicidad humana".
 
Sócrates.

Resultat d'imatges de text sobre la dansa

No hay comentarios:

Publicar un comentario